روز شصت و دوم

 

انگار توی خواب به خودم میگفتم

اگر اعتماد کنی و بپذیری شاید راحت تر باشی

آرام تر باشی

اینقدر سوال نداشته باشی

اگر باز باشیم و بپذیریم شاید بهای کمتری بپردازیم

شاید الان بهترین کاری که میتونی انجام بدی همینه

شاید الان این اتفاق و این تنهایی و بی تکلیفی بهترین اتفاقه

گرچه همه همکارام بچه هاشون هم به دنیا اومد و سر و سامان گرفتند

ولی من هنوز منتظر یک پسرم که دوستم داشته باشد

هنوز درگیر مسائل 13 سال پیش

وقتی خودت رو قضاوت میکنی و متوجه این کار میشی

تمومش کن

ادامه نده

این زندگی توئه

حتما که باید بپذیریش

باید اعتماد کنی به هستی

که میده در وقت خودش و به موقع

قرار نیست همه آدمها زندگیشون مثل هم باشه

قرار نیست خودت و زندگیت رو با دیگران مقایسه کنی

مقایسه و قضاوت رو تموم کن

اعتماد کن و بپذیر

باش با هرآنجه که هست و نیست

پذیرش هرآنچه که هست و نیست

دیشب این درک تعالی در ذهنم انگار پاسخ سوالم بود

درک تعالی

بودن با هرآنچه که هست و نیست

در صلح باش

نخواه که تغییرش بدی

تا زمانیکه میخوای تغییرش بدی مقاومت میکنه

یه عمر خواستی نشد

چند گاهی بپذیر و رها کن

بزار باشه و اتفاق بیفته هرآنچه که میخواد بشود

تو رها کن و تسلیم شو.....

نوشته شده توسط شهرزاد در 22:47 |  لینک ثابت   •