صد و هشتاد و چهار

 

دوام آوردم حتی همان روزهایی که فکر میکردم هیچ ادامه‌ای وجود نخواهد داشت.

 با اینکه نادیده‌ات گرفتند تلاش کردی دیده شوی و به من گفتی: "درد هم عبور میکند، من کنارت هستم."

برای تمام این سالها از تو ممنونم.

برای تمام لحظاتی که دوام آوردی و در گوشِ من زمزمه میکردی که "این نیز میگذرد!"

تو قطعا دوست داشتنی ترینِ بخش زندگی‌ام هستی.

با پیدا کردنت میتوانم تغییر را شروع کنم. میتوانم بخش هایی از رفتارهایم را تغییر دهم و میتوانم عشق ورزیدن را دوباره بیاموزم اما اینبار این تغییرات لحنِ سرزنش نخواهد داشت. صبورتر خواهم شد و راحت تر با نقص‌ها کنار خواهم آمد.
تو با تمامِ زخمی بودنت و با تمام گذشته‌ای که داشته‌ای و با تمام تصمیم‌ها، هنوز وجود داری و خوشحالم که جایی در مسیرِ مرورِ خودم و خاطراتتم، پیدایت کردم.
تو تا همیشه زیباترینِ همراهِ زندگی‌ام خواهی بود.
کنارت خواهم ماند. اینبار صبور و امیدوار.
با هم عبور خواهیم کرد از دردها و بحران‌ها.
با هم عبور خواهیم کرد از تغییراتی که لازم است انجام دهیم.
با هم گذر خواهیم کرد از هر لحظه ی این زندگیِ غیر قابل پیش بینی.
ممنونم خودم.

پونه مقیمی

+ نوشته شده در  Fri 15 Dec 2017ساعت 5:48 PM  توسط شهرزاد  |